Op blote voeten

Stel je voor: een prehistorische mens met eelt zo dik als de zool van je beste hardloopschoen, rennend over rotsen en door ondiepe rivieren. Zo werden we ooit ontworpen. Geen Nike Air, geen HOKA met rockerzool. Gewoon blote voeten en een bult eelt waarmee we duizenden jaren op deze aardbodem rondliepen. Archeologische vondsten wijzen erop dat rudimentaire sandalen pas 40.000 jaar geleden verschenen, een fractie van de tijd die we als soort op aarde bestaan.

De wetenschap zegt dat hardlopen op blote voeten ons helpt om natuurlijker te landen, meer op de voorvoet en met minder impact op onze gewrichten. Dit zou niet alleen blessures voorkomen, maar ook gewrichtsslijtage beperken. Toch steken we ons tegenwoordig in neonkleurig schoeisel met gel of air. Terwijl het dus ook op een eeltlaagje zou moeten kunnen zoals onze prehistorische voorouders. Maar, pas op! Die zachte kantoorvoetjes die al jarenlang worden vertroeteld, veranderen niet zomaar in eeltstappers. Ga je te snel van start, dan eindig je met shin splints, ontstoken achillespezen of het gevoel dat je voeten overreden zijn. Het geheim? Gun jezelf de tijd. Begin rustig, voel de grond onder je voeten, en laat je lijf wennen aan deze oeroude manier van bewegen. Maar besef ook dat niet iedereen een ‘Abebe Bikila’ kan zijn. Abebe Bikila, de Ethiopische legende, die in 1960 als eerste Afrikaan de Olympische marathon won in een nieuw wereldrecord (2:15:16), had wel hardloopschoenen maar kreeg bij het inlopen blaren en besloot toen maar om de marathon op blote voeten te lopen zoals hij in Ethiopië wel vaker deed… en de rest is geschiedenis!

Blote voeten kunnen een sensatie zijn, letterlijk en figuurlijk. Maar zoals voor zoveel dingen geldt: alles met mate. Dus, als je deze zomer je schoenen wilt uitschoppen, ga ervoor – met gezond verstand. Je voeten zullen je dankbaar zijn. Maar of je nou die Zevenheuvelen in november blootvoets moet trotseren? Denk er nog ff over na!